D-day tomorrow!
Morgen is het zo ver, om 10u mag ik mij aanmelden bij de dienst 'opname'...
No sh*t, Sherlock maar deze keer ben ik precies toch wel nerveuzer dan bij de eerste keer, drie jaar geleden..
Ik zie zooooooo tegen het gehele verdovingsproces op maar jammer genoeg hoort dit erbij. Het enige wat ik hoop is dat de tijd zo snel voorbij vliegt dat het onmiddellijk al weer woensdag is en ik weer in mijn eigen bed zal liggen.
Morgen zal ik, na het ontwaken, waarschijnlijk nog niet in staat zijn om iets van mij te laten horen maar diegene die willen weten of ik nog leef of niet kunnen zich wenden tot mijn wederhelft 😂 of hun nagels afbijten tot wanneer ik weer capabel ben om een blog- en/of facebookberichtje te schrijven.
I've been through this before so I can do this again, I guess ;-).
Diegene die opnieuw samen met mij zenuwachtig zijn, duimen en denken aan mij: thanks guys, big love for you!! 💖
Zij die van het witte spul gaan 'genieten' en gaan slapen alsof hun leven er vanaf hangt, groeten u!
Liefs,
Kari
Geen opmerkingen:
Een reactie posten