Revalidatie en de vooruitgang

Hi folks!

Hopelijk hebben jullie fijne kerstdagen achter de rug? Buik vol gegeten en kun je vanaf nu vooruit rollen richting de uitvaarts- euhhh eindejaarsfeesten ;-)!

Heb nu nog eens de tijd gevonden om over mijn revalidatie en de vooruitgang van het ganse proces te schrijven.

De revalidatie gaat goed.. De revalidatiedames zijn laaiend enthousiast over mijn vooruitgang, vorige week kreeg ik zelfs te horen dat ik nu toch zeker al (minstens) één niveau hoger zit dan een 'doorsnee' cliënt. L. zei zelfs dat ze denkt dat ik geen zo'n lange revalidatie zal nodig hebben als de meeste cliënten die in Stappie komen. MAAAAAR .. ik ben er natuurlijk nog niet hé .. de oefeningen moeten nu nog wat moeilijker worden en de telefoontraining komt er, in de toekomst, ook nog aan. 

Korte woorden blijven op dit moment nog moeilijk.. Meer-lettergreep-woorden zijn daarentegen geen (zo'n groot) probleem... Medeklinkers kan ik goed van mekaar onderscheiden (op een paar na), klinkers zijn nog een ander paar botten... De 'r' en de 's' kan ik duidelijk 'begrijpen', de 'k', 'p' en 'b' zijn er dan die ik door mekaar sla. Bij de klinkers valt de 'o' en de 'oe' vaak weg terwijl de 'ui', 'e' en 'i' duidelijker te 'detecteren' zijn.

Dus ik hoor wel al woorden, zinnen, geluiden maar kan ze nog niet allemaal begrijpen/verstaan. Klinkt allemaal trouwens alsof er nog een serieuze demper op zit maar denk dat dit met de volgende fittingen wel zal verbeteren gezien het volume dan nog zal verhoogd worden. 

De revalidatie-oefeningen zijn alleszins grappig om te doen en vaak stof voor discussie. Zo had ik afgelopen dinsdag een oefening waarbij ik een aantal woorden te horen kreeg en ik moest zeggen welke woorden er bij een bepaalde categorie pasten. De categorie was 'eetkamer' en de woorden waren 'servies', 'hond', 'muziek' en 'tafellaken', natuurlijk was de oplossing 'servies' en 'tafellaken' maar ik kon het toch niet laten om te zeggen dat er muziek in onze eetkamer speelt terwijl de hond er ook nog rondloopt :-P. 
Ook grappig wanneer ik moet zeggen of ze twee keer hetzelfde woord zegt of twee keer verschillend... Dan gaat de oefening zo: 'piek' - 'wiek' en antwoord ik 'twee keer verschillend' of 'piek'-'piek' en antwoord ik 'twee keer hetzelfde' maar meestal antwoord ik dus door de woorden exact na te zeggen terwijl dit eigenlijk nog niet de bedoeling zou mogen zijn :-P.

Nog meer hilarisch is het wanneer ik thuis de oefeningen met mijn wederhelft begin te herhalen... Natuurlijk weet ik na een sessie, van één uur, in Stappie al welke woorden er op de blaadjes staan waardoor de oefeningen nadien 'makkelijker' worden om te doen.. Jelle weet dat ik enorm taalvaardig ben en speelt dus vals door woorden te verzinnen die niet op het blad staan... Ook een goeie manier van revalideren maar zorgt dus meer voor hilariteit dan voor serieuziteit.
Daarnet ging het dus als volgt:
Jelle: categorie is slaapkamer.. Matras, wekker, stapelbed, laken, kleerhanger, vibraaaaaaaaaator
Kari: herhaalt alle woorden tem kleerhanger en erna twijfelend 'euh vi...bra....tor'?
Jelle: begint te lachen (maar lees hieronder dat ik dit half in schokken en piepen hoor, wat nog grappiger is) en antwoord keidroog 'JUIST!'
Sjans dat het revalideren nog zo plezant is met de pipo van mij :-P.

In 1-1 situaties is alles goed verdraagbaar (lees niet verstaanbaar hé gasten ;-)) maar in situaties met meerdere personen, in de winkel, op het werk, ... dan wordt het toch wel al weer wat lastiger. Precies of ik plots het lawaai dat ik niet moet horen 'zuiverder' waarneem dan datgene dat ik juist wel moet of wil waarnemen. Dit zal met de volgende fittingen wel nog meer gecorrigeerd worden denk ik. Voor zo lang het niet zo is zal ik nog maar, met momenten, even zotter worden dan dat ik al ben, hihi.

Goed, ik ga afsluiten met nog een stom, grappig voorval die deze week plaatsvond. Familie heeft er al plezier mee gehad met de kerstdagen toen ik het vertelde, dus ik deel het dan ook maar met jullie :-P :
Op een avond op het werk keek ik naar buiten en zag dat de hemel paars en roze gekleurd was, wou er met de gsm een foto van nemen dus liep naar het venster en deed deze open en plots hoorde ik op m'n geïmplanteerde kant niets meer.. Dacht 'tiens das hier plots stil, mijne batterij is op zeker' tot ik een stap wou achteruit zetten en merkte dat mijn hoofd 'tegen trok'... Was het uitwendig stuk van mijne implant toch wel niet tegen een metalen rek (met medicatieladers) gevlogen zeker?! Daar stond ik dan proper met mijne implant die plakte aan het rek ipv aan mijne kop :-P. Heb er zelf toch ook 5 min hartelijk om staan lachen, amai wat een afgang!
Van het vervlogen implant heb ik op dat moment geen foto getrokken maar jullie krijgen in dit 'vies' weer wel een fototje te zien van de schone hemel die avond ;-):

Ik hoop dat jullie mooie uitvaarts- euhhhh eindejaarsfeesten tegemoet gaan, genieten van jullie laatste dagen in 2014 en het boek van dit jaar afsluiten, in 2015 beginnen met een nieuw jaarboek te schrijven met de beste herinneringen en lessen die je maar kunt verzamelen! De allerbeste wensen voor het nieuwe jaar!
Dikke piepers,
Kari

Reva + fitting + parkieten

Zo ... al twee revalidatie dagen achter de rug en er staan er voor deze week ook al weer twee op het programma.

Voor het eerste revalidatiemoment was ik wel nieuwsgierig.. Wat de oefeningen gingen inhouden en of ik zelf vlot vooruitgang ging maken of niet..
Hoorapparaat links ging uit en enkel de implant mocht nog aan, zou anders makkelijker te verstaan zijn hé ;-).

De eerste oefening ging over de dagen van de week.. Deze werden eerst voorgelezen terwijl ik nog kon liplezen, dit om op z'n minst een idee te hebben van hoe welke dag klonk in de piep en tuutjes. Erna werden ze door elkaar gezegd (terwijl de mond werd afgedekt) en moest ik proberen uit te maken om welke dag het ging. 
Donderdag en zaterdag waren er makkelijk uit te halen daar deze uit drie piepjes bestonden (= drie lettergrepen). 
Hoe meer ze de woorden herhaalde hoe meer ik, weliswaar in de 'verte', kon uitmaken welke dag ze bedoelde. 

Na de dagen van de week, was het tijd voor de maanden van het jaar. Deze deed ze stap voor stap want dat waren er wel al wat meer om te onthouden + hier uitmaken welk woord het was dmv de lettergrepen ging al niet meer zo goed.
Deze oefening ging toch nog redelijk vlot .. Sommige klanken hoor ik ergens in de verte maar vaak hoor ik bepaalde onderdeeltjes ervan nog niet, dit komt omdat nog niet alle 'kanalen' van de elektrode geoptimaliseerd zijn. 
Was wel grappig om *tuut*uari te horen... Vanzelfsprekend dat ik dus een paar keer miste tussen januari en februari maar dat werd me vergeven. Met oktober en november bleek ik ook nog een klein probleem te hebben daar de 'o' nog niet zo goed hoorbaar/voelbaar is.
Opnieuw, hoe vaker ze de woorden uitsprak hoe beter de oefening ging. 
Na afloop was K. toch wel vrij tevreden over de eerste revalidatie. Ikzelf dus ook tevreden dat ik goeie punten behaald had!

De dag erna was het dan tijd om terug te gaan naar Oostende voor revalidatiemoment nummer twee. 
Andere oefeningen dan dagen van de week en maanden van het jaar. 

Eerste oefening waren proberen te 'horen' hoeveel lettergrepen er in een bepaald woord zat. Dus ik kreeg bv het woord deurknop of fototoestel te horen en dan moest ik zeggen hoeveel lettergrepen het woord bevat. Was niet zo'n moeilijke oefening gezien L. erg duidelijk sprak en de piepjes dus ook duidelijk waar te nemen waren.

Erna dan de oefening 'kortste - langste', hierbij kreeg ik twee woorden te horen en moest ik zeggen welk woord het kortste woord was en welk woord het langste. Dit was niet altijd even gemakkelijk want als ze niet genoeg pauze tussen de twee woorden liet, dacht ik dat het gewoon één lang woord was. Toen probeerde ze me nog 'bij mijn pietje te pakken' door twee korte woorden na elkaar te zeggen maar ik was genoeg bij de pinken om te weten dat het dus twee korte woorden waren ;-)!

Dan de laatste oefening waarbij ik moest zeggen hoeveel woorden er in een zin zaten. Soms hoorde ik in de verte een deel van één van de woorden maar grotendeels van de tijd was het toch piep en tuut. Tot ze plots een zin zei en ik antwoordde: 'heb je nu net "het regent buiten" gezegd?'. L. en Jelle vielen bijna van hun stoel dat ik echt een zin, in de hele verte, had verstaan. 
Ook op revalidatiedag twee dus met een positief gevoel naar buiten gegaan. 

Vandaag moest ik dan terug naar het ziekenhuis voor de fitting bij P. 
De programmaatjes die werden geïnstalleerd werden terug gewist en mijn implant werd gevuld met nieuwe programmaatjes.
Het begin programma is nu iets luider dan het laatste programma van mijn vorige sessie maar ik hoor toch al een merkbaar verschil in volume.
Kan pas 9 januari terug naar het ziekenhuis voor de derde fitting, dus hij heeft de stappen (= verhoging van geluid) wat groter gemaakt... nu is het de bedoeling dat ik in die twee weken zelf bepaal wanneer ik wil verhogen van geluid (= programma). 
Verschil met de vorige programmaatjes is dat ik nu wél mag terugkeren naar een vorig programma indien het nieuwe programma toch té luid wordt. Maar daar zit ik eerlijk gezegd niet echt mee in want mijn hersenen blijken toch relatief snel aan het geluid te wennen maar natuurlijk doen we alles op 't gemak, zeker met die feestdagen in 't verschiet. 

Ondertussen wordt ik toch stiekem, met momenten, een beetje gek. Jaaaaa .. nog meer dan ik al ben!
Wanneer in de auto de radio speelt en het is het nieuwsmoment of de televisie speelt en er wordt veel gezegd, dan zitten er precies een stel parkieten in mijn oor te fjieten... Hopelijk is 't morgen wat minder en vallen die parkieten van hun stokje :-P.

Goed, genoeg leesvoer gehad zeker?!
Ik sluit dan af met nog een fotootje van mijn litteken nu:

Nu .. nog even in mijn zetel flokken, rusten en mijn fancy batterijtjes opladen:

Sweet dreams! 

Liefs,

Kari

Eerste fitting: piep en tuut

Eindelijk de tijd gevonden om te schrijven over de eerste fitting.

Vrijdagochtend moest ik in het ziekenhuis zijn voor mijn eerste fitting bij Peter. 
Fitting .. fit-watte? Een fitting is eigenlijk een elektronische afregeling van de spraakprocessor bij een CI. Er wordt door piepjes bepaald hoeveel stroom er nodig is om een heel stil geluid nog juist te kunnen horen alsook wordt er vermeden dat er nooit té veel stroom wordt doorgegeven zodat het horen nooit pijnlijk of onaangenaam wordt. 

Na het aanmelden aan het secretariaat kon ik vrij vlot aan de fitting beginnen. Voor de fitting van start ging moest ik eerst nog een gehoortest ondergaan om te zien of ik nog 'restgehoor' had aan het oor dat geopereerd is.. Eigenlijk was de test niet nodig want had in de loop van de week zelf al ervaren dat ik nog dingen 'in de verte' kon horen.
Dus de test bevestigde mijn vermoeden .. ze hebben tijdens de operatie niet te veel of niets getoucheerd en ik heb nog mijn restgehoor, jippie ;-)!

Eenmaal bij Peter binnen begon de fitting al goedlachs met het superdeluxe zelfbouwpakket van mijn Naida Q70 (naam van mijn CI). Alles zat apart verpakt in doosjes met plastic en de doosjes waren dan ook nog eens toegeplakt, sommige onderdelen vlogen bijna per ongeluk in de vuilbak maar werden net op tijd gered :-P. 
De dokter kwam ook al eens piepen met de vraag 'hoe is 't?' en erna hebben we hem nog vele keren zien terugkomen en moeten lachen omdat hij kwam vluchten voor z'n irritantste patiënten van de dag.

Toen de CI helemaal in mekaar geknutseld was, kon de fitting van start gaan. De CI werd dmv een kabel aangesloten op de computer waarin een softwareprogramma van Advanched Bionics geïnstalleerd was. Kari zat er braafjes bij te knikken en te luisteren naar wat de opdracht was:

Ik kreeg een blad met daarop cijfers en benoemingen voor de cijfers. Nul betekende bijvoorbeeld niet hoorbaar, vijf betekende dan aangenaam en zo verder tot het hoogste getal wat te luid/pijnlijk betekende. Moest aan de hand van deze cijfers een benoeming geven aan de tonen die ik via de computer in de CI te horen kreeg.
Verschillende tonen werden aangezet en verhoogd tot het 'aangename' gevoel... Bij de volgende fittingen zullen deze tonen verder en verder verhoogd worden tot ik aan mijn grens van verdraagbaarheid kom te zitten.

De dokter en Peter (de audioloog) waren erg tevreden over het niveau dat ik voor de eerste keer al aankan. En toen kondigde Peter aan dat hij mijn apparaat ging loskoppelen en ging aanzetten...
Wat ik hoorde was een heleboel getuut en gepiep. Als degene in de kamer traag babbelde dan ging het piep....piep....piep..., wanneer er sneller gepraat werd ging 't zo : pieppieppiep pieppieppiep. Raar om uit te leggen maar dat was wat ik waarnam. Laurien (een vriendin die ook een CI heeft) had me hiervoor al gewaarschuwd anders was ik subiet al mijn 'courage' verloren.

Eenmaal de fitting voorbij was legde Peter nog uit dat ik om de twee dagen van programma op het apparaat mocht verhogen (dwz per programma worden de tonen een paar decibels luider) maar zeker niet voorop mocht lopen of mocht terugschakelen. Er werden erna ook nog afspraken gemaakt voor de volgende fittingen. En toen kon ik naar huis gaan met mijn doos vol spullen (batterijen, oplader, extra stukjes, handleiding,....):

Ondertussen zijn we al zondag en heb ik vanmorgen het apparaat mogen verhogen naar programma 2. Veel verschil met programma 1 merk ik niet.. Alleen heb ik het vanavond wel lastig... Als mijn hoorapparaat uit is, hoor ik de piepen, min of meer, duidelijk maar in combinatie met mijn hoorapparaat is het soms echt demotiverend.. Zeker als de televisie ofzo speelt en iemand anders probeert dan nog iets te zeggen dan is 't precies een rampzalig orkest in mijn hoofd..
Je zou dan wel kunnen zeggen, zet je hoorapparaat uit en doe enkel je CI maar ik ben zodanig moe van een hele dag met die gepiepen overweg te kunnen dat ik dan 's avonds niet nog meer inspanning kan leveren om zonder hoorapparaat te moeten liplezen. Maar goed, we gaan niet 'trunten' en doorzetten want anders geraken we er niet hé.. No pain no gain ...

Om af te sluiten nog een fototje van het uitwendig gedeelte van de implant:

Wondevolutie & douchegenot

Had jullie beloofd een soort van wondevolutie op mijn blog te posten. Bij deze is het dus zo ver.
Als je een gevoelige maag hebt kun je maar beter niet kijken maar vrees dat de foto meer zal opvallen dan de tekst dus ... sorry als je maaginhoud al reeds voor het lezen van de tekst naar boven is gekomen, hihi.

(klikken om te vergroten)

Foto 1 (links): de eerste dag dat de thuisverpleging kwam, dus op donderdag 20 november. Zoals je ziet, het aantal afgeschoren haar is miniem en de wonde zelf vind ik nog zeer mooi gedaan.  De rode vlek in mijn nek is restant van het ontsmettingsmiddel die ze in het OK hebben gebruikt.

Foto 2 (midden): foto van vandaag voor mijn allereerste (deftige) douchebeurt. De wonde geneest goed, korstjes zijn duidelijk zichtbaar.

Foto 3 (rechts): foto van vandaag na het douchen. Wat korstjes afgespoeld, wonde ziet er al een pak 'properder' uit, denk je niet? 

Vandaag voor de eerste keer een deftige douche kunnen nemen. Uiteraard kon ik wel al douchen maar de wonde mocht toen nog niet vochtig of nat worden, mijn haar wassen was een avontuur van omgekeerd boven het bad 'hangen' en een handdoek op mijn wonde houden.
Zalig op zo'n koude winterdag onder een warme douche staan! Toch zeker na de halve werkweek die ik al heb gehad.

Vrijdag is het zo ver .. Aansluiting van het uitwendig op het inwendig gedeelte.
Ben niet zenuwachtig of bang maar eerder curieus... Weet totaal niet wat ik verwachtende mag zijn want het is, naar 't schijnt, bij iedereen een andere ervaring.
We zien wel hé .. kan alleen maar vooruit gaan!

Om toch nog even terug te komen op wat ik in mijn vorig bericht zei: 
Neen, ik kan nog altijd niet horen.
Ik blijf deze vraag nog steeds krijgen.. Weet ook wel dat de mensen er niet aan kunnen doen en het niet kunnen weten maar voor mij is 't wel een beetje vervelend.. 
Precies of ze smeren 't nog eens onder je neus dat je niets kan horen :-P.
Wil dus bij deze het nog eens uitleggen: mijn inwendig gedeelte van de implant kan NIET werken zonder het uitwendig gedeelte en zelfs wanneer ik het uitwendig gedeelte heb gekregen zal het nog maanden (met revalidatie) duren vooraleer ik weer op een 'normaler' niveau zit.. Gelukkig heb ik nog mijn linkeroortje die deze dagen serieuze overuren draait en daar vang ik nog genoeg mee op om mijn plan te trekken.

Goed, genoeg geschreven voor vandaag... Nog wat relaxen en dan slapen.
Tot de volgende!
Liefs,
Kari