Gratitude

Gratitude

So I’ve finished my last session of my revalidation.  I’m a little bit overwhelmed ‘cause I didn’t expected it to be over this soon.

To be honest I’m left behind with mixed feelings. I’m extremely happy with the good results but I’m also a little sad ‘cause I have to say ‘goodbye’ to a few great women whom have helped me through this  ever since I’ve got implanted for the first time in 2014.

Before I started this whole journey I was lost… I’ve felt dissapointed so many times that I’ve lost count.

Normally I keep all of my shit for myself but here I go.. Nothing ever came in an easy way in my life..
I’ve been through rough stuff I’ve never wanted to happen but it did. It simply did.

I’ve loved but I’ve lost, I’ve wanted so badly to keep all of my friend so close but I’ve pushed them away, I’ve lived but there were days I’d rather wanted to go.
I’ve seen darkness but kept the faith there was light out there somewhere..

My hearing loss didn’t turned out to be my strong suit. I’ve struggled with it for a very long time.
I’ve got bullied, I’ve got misunderstood, I’ve been ashamed, I’ve hated myself simply ‘cause other people wanted me to..

But … ever since I’ve got implanted in 2014, I recovered my faith .. Piece by piece.
And that’s what I’m grateful for…

The revalidation and the implant have teached me to listen to what my body wants and to see what I’m capable of. I’ve learned to let it all go a little more often and that I don’t have to be so hard for myself sometimes.

So thank you .. Thank you Karen, Marleen & Liesbet to guide me through a revalidation that turned out te be a great lesson in life.

Thank you doctor Forton, for your surgical talent, your understanding and the opportunity that you’ve created to have my second implant done.

Thanks to Peter, my audiologist, for understanding all of my chinese explanations, the good ‘ear’ care and all your good help.

Thanks to Advanced Bionics, for the unbelievable technology you’ve created. For the opportunity you give to people to have a piece or all of their faith back by ‘hearing again’.

Thanks to my husband.. You know I could write pages to thank you. Beside my family there never has been any one who believed more in me than you do. Thanks to you, I’m trying and doing things I would have never done before.

Thanks to my family.. You guys have been through rough times with me but we’ve fought and the fight has been more than worth it. You’ve never stopped having faith in me, not even when I’ve lost faith myself.

I also want to thank my husbands family.. They took me as one of them and they support me like I am their own blood.

Thanks to my real friends… I only have a few I trust and seeing them being so happy for me during the revalidation felt heartwarming. When I felt happy, mad, sad, excited or whatever they also did.

Also thanks to everyone else who’ve read my blog, supported me by facebook, messages, …

So now, I guess, my hearing loss did turned out to be my strong suit. The implant has been a part of acceptance. I don’t have to be ashamed and I definitely don’t have to hate myself for having it.

On the contrary, I have to be proud of it ‘cause I can ensure that people get more aware.
On the contrary, if I didn’t have had my hearing loss I wouldn’t have had the life lessons I’ve learned now.

“Pause and remember – every situation in life is temporary. So, when life is good, make sure you enjoy and receive it fully and when life is not so good, remember that it will not last forever and better days are on the way.” (Jenni Young)

Be grateful for each lesson in life. Even the negative can have a positive effect.

With gratitude you will see that the smallest things can become big.

Love,
Kari

Dankbaarheid

Dankbaarheid

De laatste sessie van mijn revalidatie is afgerond. Ik voel me ’n klein beetje overweldigd, ik had niet verwacht dat het al zo snel voorbij zou zijn.

Eerlijk gezegd blijf ik achter met gemengde gevoelens. Ik ben zéér blij met de goeie resultaten maar tegelijkertijd voel ik me ook ’n beetje verdrietig omdat ik ‘tot ziens’ moet zeggen tegen enkele dames die mij door dit alles hebben geholpen sinds ik geïmplanteerd werd in 2014.

Voor ik aan deze reis begon voelde ik mij verloren… Ik heb me zo vaak teleurgesteld gevoeld dat ik de tel kwijt ben geraakt.

Normaal houd ik al mijn shit voor mezelf, tot nu… Niets is ooit vanzelfsprekend of gemakkelijk gegaan in mijn leven…

Ik heb woelige waters doorzwommen.. Dingen die ik liever niet had zien gebeuren maar die toch gebeurd zijn.  Of ik het nu wou of niet.

Ik heb graag gezien maar ik heb ook verloren, ik wou zo krampachtig vasthouden aan mijn vrienden maar daardoor heb ik ze weggeduwd, ik leefde maar er waren dagen dat ik liever wou gaan.
Ik heb duisternis gezien maar heb altijd geloofd dat er ergens daarbuiten er licht aan het einde van de tunnel was.

Mijn gehoorverlies is nooit mijn sterkste kant geweest. Ik heb er zo lang mee geworsteld.
Ik ben gepest, misbegrepen, beschaamd geweest, Ik heb mezelf gehaat simpelweg omdat anderen dat van mij verwachtten.

Maar… sedert mijn impantatie in 2014 is het geloof in mezelf  gegroeid. Beetje bij beetje.
En dat is waar ik dankbaar voor ben.

De revalidatie en het implantaat hebben mij geleerd om te luisteren naar mijn lichaam en om te zien tot wat ik in staat ben. Ik heb geleerd om alles iets meer los te laten en iets minder hard voor mezelf te zijn.

Dus, bedankt.. Bedankt Karen, Marleen & Liesbet om mij door een revalidatie te leiden die uiteindelijk de beste les in mijn leven bleek te zijn.

Bedankt dokter Forton, voor uw chirurgisch talent, uw begrip en de gelegenheid/kans die u hebt gecreëerd om mijn tweede implant te kunnen realiseren.

Bedankt Peter, mijn audioloog, om naar al mijn uitleg en vragen te luisteren die als chinees klonken, voor het luisterend ‘oor’ en voor al je goede hulp.

Bedankt Advanced Bionics, voor de ongelooflijke technologie die jullie hebben ontwikkeld. Voor de gelegenheid die jullie aan mensen aanbieden om een deeltje of al hun geloof in zichzelf te herstellen door een kans te creëren om ‘terug te horen’.

Bedankt aan mijn wederhelft. Je weet dat ik immens lange teksten zou kunnen schrijven om je te bedanken. Naast mijn familie, is er nooit iemand geweest die meer in mij heeft geloofd dan jij doet. Met dank aan jou, probeer en doe ik dingen die ik nooit had durven doen.

Bedankt aan mijn familie. Jullie hebben samen met mij woelige waters doorzwommen maar we hebben gevochten en het gevecht is het meer dan waard geweest. Jullie zijn nooit gestopt met geloven in mij, zelf niet wanneer ik dat wel heb gedaan.

Ik wil ook mijn schoonfamilie bedanken… Ze aanvaarden me als één van hen en staan achter mij en moedigen mij aan net alsof ik van hun eigen bloed ben.

Bedankt aan mijn echte vrienden. Ik heb er slechts enkele die ik vertrouw en hen zo gelukkig en blij voor mij zien tijdens mijn revalidatie voelde zo hartverwarmend. Wanneer ik mij blij, boos, verdrietig, opgewonden of hoe dan ook voelde dan voelde zij hetzelfde.

Ook wil ik iedereen bedanken die mijn blog heeft gelezen, me via Facebook heeft gesteund, berichtjes heeft gestuurd, ….

Nu denk ik dat mijn gehoorverlies toch wel een van mijn sterkste kanten is geworden. Het implantaat is een deel van de acceptatie geweest. Ik hoef niet beschaamd te zijn en ik hoef mezelf zeker niet te haten omdat ik doof ben.

Integendeel, ik moet trots zijn omdat ik andere mensen meer gewaar kan maken.
Integendeel, als ik mijn gehoorverlies niet had gehad dan zou ik al die lessen in het leven niet gehad hebben.

“Stop en onthoud – Elke situatie in het leven is tijdelijk. Dus, wanneer het leven goed is, zorg ervoor dat je er ten volste van geniet en ontvangt en wanneer het leven niet zo goed is, denk eraan dat het niet voor eeuwig blijft duren en dat er betere dagen onderweg zijn.” (Jenni Young)

Wees dankbaar voor elke les in het leven. Zelf de negatieve kunnen een positief effect hebben.

Met dankbaarheid zul je zien dat zelfs de kleinste dingen groots kunnen worden.

Liefs,
Kari

Communicerende oren

Communicerende oren

Een ruime maand verder...

Eerst en vooral, de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar! 

In mijn vorig blogbericht schreef ik over de moeilijke (valse) start met mijn processor. Na enkele fittingen is mijn processor véél beter afgesteld en kon ik op een goeie manier mijn revalidatiesessies volgen.

De gebruikelijke oefeningen kwamen weer aan bod en ik vond dat deze eigenlijk wel vrij vlot lukten. Zo vlot dat Karen na een paar sessies al besloot om eens een spraakverstaanbaarheidstest af te nemen.

Bij zo'n test worden er een hele reeks woorden voorgelezen die je moet nazeggen, zij noteert dan of je het onmiddellijk correct begrepen hebt en/of je eventueel bepaalde klanken anders verstaat. Deze test werd afgenomen in een stille omgeving.

Dit is een voorbeeld van welke woorden tijdens zo'n tekst worden gezegd:

Zoals je kunt lezen haalde ik, toen, bij de tweelettergrepige woorden al 100% en bij de korte woorden 90,75%. Zowel Karen, mijn wederhelft als ik waren best verbaasd over deze resultaten.

Vorige week ging ik dan opnieuw op revalidatie bij Karen.. Bij het binnenkomen ging ze van wal met: " ik weet niet of het veel zin heeft om terugbetaling tot revalidatiesessies aan te vragen want jij kan al alles wat je moet kunnen ".
Ik moet eerlijk toegeven dat ik toch even uit mijn lood werd geslagen. Alles is altijd voor verbetering vatbaar denk ik dan ;-). 

Karen zei dat ze eerst op vraag van dr. Forton nog zo'n test ging afleggen maar ditmaal met omgevingslawaai. Ze vroeg me welke muziek ik graag wou horen, al gelijk was geen antwoord dus dan werd het maar P!nk. Dus dezelfde oefening ging van start ... voor mij natuurlijk keimoeilijk gezien ik de, meeste, lyrics van de liedjes van P!nk van buiten ken. Ik moest dus leren om de voorgelezen woorden van tussen de muziek te pikken EN om de lyrics die in mijn hoofd afspeelden te negeren.. Ik kan je verzekeren na 10 minuten word je tuureluurs in je hoofd 😂!

Terwijl Karen mijn score bij elkaar telde zei mijn wederhelft dat hij totaal niet begreep hoe ik die woorden van de test er kon uithalen want dat hij ze bijna niet verstond.
Karen telde, wanneer ze klaar was lachte ze eens en zei " 93% spraakverstaan met ruis achteraan en 97% met ruis vooraan, het lijkt mij zeer duidelijk dat we je huidige sessies zullen afwerken en er dan mee stoppen ".

Ik werk dus de laatste sessies van mijn huidig pakket af en dan stopt mijn revalidatie. 

Op 08 februari zal ik mijn aller aller allerlaatste revalidatiesessie in Stappie hebben.

Afgelopen vrijdag ben ik dan ook nog eens bij mijn audioloog Peter geweest samen met Sarah & Erika (twee dames die bij Advanced Bionics werken) om mijn twee processoren op elkaar af te stemmen. Het werden twee leerrijke uren voor zowel mij als voor Peter 😁.
Vanaf nu heb ik dus communicerende oren, keicool ben ik dus want dat kunnen velen van jullie niet hé *grijns grijns*.

Hihi, nu zitten jullie waarschijnlijk met zo'n WTF-raar-mens-blik naar jullie scherm te kijken maar ik leg het dus even uit.

Op mijn processor staan verschillende programma's die ervoor zorgen dat ik features kan 'activeren' zodanig er andere microfoons worden gebruikt en mijn processor zich aanpast aan de situatie waarin ik mij bevind. 

• VB 1: ik heb een microfoon die voor de ingang van mijn oor hangt, deze gebruik ik enkel en alleen maar om te telefoneren en om muziek te luisteren. Deze microfoon kan ik 'activeren' door op een knop op mijn processor te drukken.
• VB 2: wanneer ik in een rumoerige omgeving kom en ik wil graag dat het achtergrond geluid gedempt wordt, kan ik een programma aanzetten die het achtergrond lawaai wegfiltert en de spraak van de persoon voor mij versterkt.

Vanaf heden hoef ik slechts op één processor op de 'programmaknop' te klikken en schakelt mijn andere processor automatisch mee over op het gewenste programma. De één commandeert de ander dus draadloos dat hij moet verspringen.
MAAR het vreemdste van allemaal .. Ik kan bellen met twee oren! Ja ja, je leest het goed .. bellen met twee oren. Als ik dus mijn gsm tegen mijn ene oor hoor, hoor ik het gesprek ook tegelijkertijd in het andere oor.

Mijn gezicht was waarschijnlijk goud waard toen ik dat voor de eerste keer heb uitgetest 😁.

Wel ja .. mijn revalidatie is dus bijna ten einde. Nu.. ergens is mijn revalidatie nog niet volledig over, dit is iets wat ik gewoon moet verder zetten thuis want mijn oor kan wel nog wat training gebruiken op vlak van melodie en geluidsherkenning.
Eerlijk gezegd, had ik niet verwacht dat het moment er zo snel ging zijn. In november geopereerd en in februari al goedgekeurd, echt te gek voor woorden!

Ik heb jullie nu wel alweer TE veel leesvoer gegeven hé ;-)? 

Ik sluit deze keer even af met een filmpje van de revalidatiesessie van afgelopen zaterdag, kwestie dat jullie ook eens een beeld krijgen van hoe zo'n sessie in elkaar steekt ( tijdens de sessie kan ik NIET liplezen dus alles is zonder beeld ;-) ).
Veel kijkplezier!

Liefs,
Kari