Wie het processortje past ...

Wie het processortje past..

Vandaag had ik om 08u15 een afspraak in het ziekenhuis voor mijn eerste fitting. 

Voor diegene die nu al niet meer mee zijn wat een fit-dingens ook alweer is: 

Een fitting is eigenlijk een elektronische afregeling van de spraakprocessor bij een CI. Er wordt door piepjes bepaald hoeveel stroom er nodig is om een heel stil geluid nog juist te kunnen horen alsook wordt er vermeden dat er nooit té veel stroom wordt doorgegeven zodat het horen nooit pijnlijk of onaangenaam wordt. 
Om het korter te zeggen: eigenlijk wordt het apparaat die op het oor gedragen wordt ingesteld naar gelang het gevoel van de patiënt.


Om 08u30 kon ik binnen bij Peter (de audioloog) en zijn stagiaire , mijn kit met nieuwe bling bling lag al klaar op de bureau. Voor we effectief van start gingen, vroeg Peter hoe het met me was. 
Ik vertelde dat het genezen vlot verloopt maar dat ik toch wel last heb van mijn oorsuizen. 

Als ik mijzelf een beetje te veel opjaag of te enthousiast spreek, komt er precies een golf van oorsuizen over me af. Gelukkig ben ik deze min of meer gewoon maar af en toe komen ze wel harder binnen dan vroeger wat natuurlijk wel erg vervelend is.

Peter vroeg of ze dan op beide oren binnenkomen waarop ik antwoordde dat er op mijn rechteroor geen oorsuizen meer is voorgekomen sedert mijn implantatie drie jaar geleden.
Peter keek me toen héél vreemd aan en zei: "ja maar... je bent nu toch rechts geïmplanteerd en niet links?" Met een even vreemde blik keek ik naar hem en vervolgens naar Jelle.. "Ik ben drie jaar geleden rechts geïmplanteerd en nu links"
- "oooooh, je vorige processor staat geregistreerd op links!" 
We zullen het maar wijten aan het geval van 'jouw rechts is mijn links en omgekeerd' zeker 😂. Het 'foutje' werd rechtgezet en dan kon de fitting effectief van start gaan.

Net zoals drie jaar geleden kreeg ik volgend blad voor mijn neus:

Aan de hand van dit blad wordt de processor afgesteld. Ik hoor een hele resem aan geluid en moet vervolgens aangeven met een cijfer hoe ik het geluid ervaar.. Vervolgens worden er op de processor vijf programma's ingesteld die ik tot aan de tweede fitting moet zien op te bouwen.

Na het afstellen kwam dan het effectieve aanschakelen van de processor.. toen werd ik toch wel even nerveus. Ok, ik was al opgelucht dat ik de test-piepen kon horen maar dat is bijlange niet hetzelfde als het effectieve geluid.

Ik zie Peter zeggen 'voila, nu staat hij aan'.

Ik wacht .. en luister .. maar iedereen zwijgt dus ik zeg "als er niemand spreekt kan ik het niet testen hé" waarop Jelle iets zegt maar het enige wat ik hoor een grote piep gelijkaardig aan een oorsuizing is.

Ietwat verward zeg ik "oei, ik kan precies niet zo goed de woorden in een zin onderscheiden naargelang de piepjes", Peter antwoord "hoor je het verschil als ik klap" waarna hij in zijn handen klapte. Tuut-tuut-tuut.

Oké fjieuw, de luide klanken hoor ik toch verschillend.

Lichtjes was ik toch wel teleurgesteld, dat moet ik eerlijk toegeven, ja.

Het gepiep nu klinkt totaaaaaal niet zoals de vorige keer. De vorige keer hoorde ik echt duidelijk 'tuut-piep-piep-tuut' als woorden in een zin.. 

( Je hoeft zo vreemd niet te kijken hoor, het is echt moeilijk om uit te leggen 😂! )

Beetje vergelijkbaar met deze afbeelding:

Maar nu is het één grote tuut waarin ik af en toe eens een andere vorm in 'hoor'.. En het bijkomend 'probleem' is dat als ik het toestel aan mijn rechteroor draag, ik al helemaal niets meer van enige tuut opvang maar dat het precies stil is aan mijn linkeroor..

Dus vanaf ik thuiskom zal ik nu enkel mijn linkeroor stimuleren zodanig ik mij beter kan concentreren op wat er daar binnen komt maar dat is best wel vermoeiend na een volledige werkdag.

Zaterdag staat mijn eerste revalidatiedag ingepland maar ondanks dat ik dit al eens heb gedaan weet ik niet goed wat te verwachten, zeker nu de geluidservaring helemaal anders is dan de vorige keer. 

Soit, ik ga mij er (proberen) niet te veel druk in te maken.. Ik zie en neem het wel hoe het komt...

Liefs,

Kari