Het is al even geleden dat mijn (fantastisch mooie) trouwdag heeft plaatsgevonden.. Ik heb in alle drukte nog geen tijd gehad om over mijn CI-ervaringen op deze dag te schrijven...
We gaan even terug in de tijd naar 30 mei 2015..
's Morgens vroeg opgestaan zonder zenuwen, enkel een 'mottige kop' en nog veel slaap in mijn benen.
Naar de kapper om mijn haar op te steken en mijn gezicht te plamuren (zoals mijn papaatje en Jelle het noemen :-P) vervolgens terug naar huis gegaan en gewacht tot mijn allerliefste (oudere) zus toe kwam om te helpen mij in m'n kleed te hijsen..
Met toch al wat meer zenuwen boven op de slaapkamer zitten wachten tot al het volk beneden was toegekomen om dan vervolgens met een supertrots gevoel naar beneden te mogen gaan. Samen verzameld en vertrokken naar het stadhuis van Brugge...
Hemeltjelief wat was dat.. ik stap uit de auto en plots hoorde ik van alle kanten 'waaaaaaaw', 'take a picture', 'mama, princessa!', 'you look stunning, can I take a picture please?'
Een klein meisje gaf me zelfs dit papieren hartje in ruil voor een foto:
Even waande ik me precies een echte prinses die alle belangstelling kreeg van 'het volk'.
Na heel wat foto-getrek en mensen die me complimentjes kwamen geven kon ik eindelijk naar binnen gaan om te trouwen.
Eens binnen bracht Jill (mijn getuige en zus) mijn Roger-pen naar de schepen zodat ik de trouwerij optimaal zou kunnen volgen. Ik had dit op voorhand afgesproken en het was voor hem gelukkig helemaal geen probleem om zich aan te passen.
Via het koordje hing hij de pen rond zijn nek zodat alles wat hij zei extra versterkt in mijn implant binnen kwam.
Alleen leverde die Roger-pen wel een grappig tafereel op :-P...
Ik en mijn papa waren achteraan de zaal aan het wachten tot iedereen had plaatsgenomen om dan zelf met mijn bombastisch kleed naar voor te kunnen... Ja ja ... degene die nog geen foto's van mijn kleed gezien hebben (shame on you):
Mijn zus activeerde de pen bij de schepen en ik stelde het juiste programma op mijn apparaat in om hem bij de start goed te kunnen verstaan. Plots hoorde ik in mijn oor "en u bent dus de bruidegom?"
Waarop ik uit het niets achteraan in de zaal antwoordde 'Maar nee gij, das de bruid'
Mijn papa keek raar en zei 'Wat zegge gij nu weer allemaal?'
Toen vertelde ik hem al gniffelend dat ik perfect kon horen wat er drie meter verder werd gezegd en toen keek hij al helemaal raar .. Miss doof hoort wat ze drie meter verder zeggen, niet logisch hé :-P.
Ideaal spionage stuff dus die Roger-pen ;-)!
De gehele trouwerij super klaar en duidelijk kunnen verstaan, behalve toen de schepen zijn collega de wetten moest voorlezen... Toen was het plots muisstil in mijn oor.. Achteraf zeiden er een paar mensen dat het toch bijna niet hoorbaar was en bovendien supersaai... Niets gemist van die wetten dus :-P.
Na de wetten kwam het ringen moment..
O ja ... het zijn een soort van permanente ringen geworden... :-P
De "ring" is een symbool dat door de Vikingen werd gebruikt op hun schepen.. Ze lieten dit ook als tattoo op zich plaatsen, het deed dienst als een kompas zodat ze door alle moeilijke en stormige tijden de weg terug naar huis vonden.
Er staat rond 'Thou shalt lead me through it all.'
En zo waren we dus na de 'ja, ik wil' een kersvers getrouwd paar! Dit werd vereeuwigd op foto tijdens de fotosessie met Cedric Alexandre (http://cedricalexandre.com)
Het is blijkbaar voor sommige mensen een bizarre locatie keuze, onze vrienden en familie vinden het 'totaal ons'. Graag deel ik dan ook enkele kiekjes met jullie:
Na de fotosessie gingen we richting ons avondfeest. Ik heb niet veel geoefend op mijn spraak die avond maar wel gigantisch genoten van het dansen en de muziek.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik rapper doorhad welke nummers er speelden... Vroeger was een nummer bijna gedaan tegen dat ik doorhad wel liedje het was.
Ik heb jullie ondertussen al een enorm chaotisch blogbericht aangeboden met té veel tekst en té veel prentjes :-P. Zal braafjes mijn zondagavond blogbericht afsluiten met nog een quote ;-)
Tot de volgende!
Liefs,
Kari
