maandag 12 januari 2015

Piep en tuut voorbij

Bijna twee maanden verder...

Eerst en vooral aan iedereen: de beste wensen *smak smak smak*!

Piep en tuut zijn niet langer meer mijn dagelijkse metgezellen... Ze hebben plaatsgemaakt voor klanken, tonen, intonaties, geluiden, ....
Sommige geluiden herken ik goed, anderen pas wanneer ik zie of besef wat het is.

De revalidatie-oefeningen gaan goed, zeer goed zelfs. Maar afgelopen donderdag ging het toch niet zo vlot meer toen er Zuid-Afrikaans werd boven gehaald in de oefeningen...
Zuid-Afrikaans lijkt (erg) goed op het Nederlands en daarom besloot L. een oefening te doen waarbij ze eerst het Zuid-Afrikaanse woord zei en vervolgens het Nederlandse woord...
Het werd al rap duidelijk dat ze beter eerst het Nederlandse woord zei en dan het Zuid-Afrikaanse.
Om jullie te amuseren, krijgen jullie ook enkele hilarische woorden/vergelijkingen te zien:

Metro = moltrein, lekke band = papwiel, bruidsmeisje = strooimeisje, logeerkamer = vrijkamer, cafetaria = peuzelkroeg.
Je kunt je dus al voorstellen dat de oefeningen niet zooooooo evident waren als je nog niet alle klinkers goed kan waarnemen. 

Twee weken geleden wou L. ook testen in de cabine hoe ver ik al stond met mijn CI. Ze deed een test met woorden die ik moest nazeggen. Een stem op cd klinkt anders dan een echte stem dus de oefening was al wat moeilijker, bovendien werd het volume telkens stiller en stiller gezet.
Het herhalen van de woorden ging vrij vlot op een paar natuurlijke vergissingen na (vb.: bij fietspomp dacht ik dat het fietsband was). Na braafjes alle woorden te (proberen) herhalen mocht ik uit de cabine komen voor het resultaat en deze was verrassend goed:


Zal een beetje uitleg bij de afbeelding geven voor de mensen die nu al met opgetrokken wenkbrauwen zitten te kijken en denken van 'Elias .... wat in godsnaam schotelde gij ons nu weer voor?!?'

Links kun je het aantal dB zien. Hoe meer naar onder, hoe meer gehoorverlies je hebt.

De groene zone is de zone waar 'normaal' horende personen in vertoeven. Tussen 0 à 20 dB nemen zij klanken waar. Vanaf je eronder zit begint men van slechthorendheid te spreken.

Ikzelf kom van 95 à 110 dB, mooi onderaan hé ;-)?!
Waar je de verschillende S'en ziet staan, daar zit ik nu met mijn gehoor (met CI). Met de beste klanken begin ik al mooi de zone te naderen waar 'normaal' horende personen in zitten, een paar klanken vallen nog wat lager maar dit is uiterst normaal. Die klanken omvatten dan voor mij bijvoorbeeld de 'o', 'oo' en de 'oe', deze kan ik minder makkelijk waarnemen dan andere klanken.

L. was ook erg enthousiast over de resultaten, ze zei dat er niet veel patiënten zijn die op zo'n korte termijn zo'n niveau halen.
Ook P. beaamde dit bij de fitting van afgelopen vrijdag.
Hij heeft de huidige 5 programma's vervangen door 5 andere, met deze zal ik nu zelf moeten beslissen waar mijn 'absolute' grens van verdraagzaamheid is en de rest zal moeten bekomen worden door de oefeningen in de revalidatie.

Nu moet dat laaiende enthousiasme van mijn omgeving mijzelf nog bereiken. Op één of andere manier heb ik toch schrik voor een eventuele terugslag... En op één of andere manier verlang ik soms toch nòg beter.. Maar zal mijn leergierigheid en zin voor vooruitgang een beetje moeten temperen en alles zijn beloop laten doen zeker?

Goed ... genoeg voor vandaag. Ik sluit af met een quote en hoop de volgende keer ook weer jullie aandacht te hebben bij het volgende blogberichtje.

Liefs,
Kari


Geen opmerkingen:

Een reactie posten