vrijdag 18 december 2015

Onder de scanner ...


Vandaag had ik een afspraak in het ziekenhuis voor een NMR-scan. Sukkel al enige tijd met pijn in de heup na inspanning en heb vaak last van slapende benen..  Voor het eerste ben ik al verschillende malen bij de fysische geneeskunde langs geweest waar ze ook een NMR-scan wilden laten maken maar het ziekenhuis daar weigerde.

De huisarts besloot echter om het in het Heilig Hart eens te proberen daar mijn NKO-arts daar ook gevestigd is. Dus zo gezegd zijnde: met goedkeuring van de dokter richting de scan vandaag.

(Je moet wel weten, dat we als CI-gebruiker normaal gezien niet veel scanners meer mogen ontmoeten door het magneetje die in het koppie gevestigd zit..)

Na vandaag een goed groot drie kwartier te wachten in de wachtzaal was het mijn beurt. Zoals de NKO-arts had voorgeschreven: nepmagneet met kapje van Advanced Bionics ertegen, een drukverband en de sterkte van de machine verminderd naar 1,5 Tesla.. 

Ik braafjes op de band gaan liggen waarna de verpleegster me voorzichtig richting de scanner liet schuiven... Mijn hoofd zat nog maar 10 cm erin of ik kreeg al een enorm pijnlijke steek in mijn hoofd op de plaats waar mijn magneet aan de binnenzijde zit. 

Het gevoel dat ik kreeg was precies alsof je twee magneetjes in je handen hebt en deze tegen elkaar wil laten klikken, je de hevige kracht tussen de beide magneetjes voelt maar dat het dan gepaard met een pijnscheut erbij.

De verpleegster vroeg me of ik het anders niet wilde proberen met mijn voeten eerst, misschien dat mijn hoofd dan niet geheel in de machine hoefde.. Maar voor mij had het helemaal geen zin meer, de tranen sprongen van het verschot al in de ogen en ik had sowieso al een 'ongemakkelijk' gevoel bij het feit dat ik onder de 'meest' riskantste scanner voor mensen met een CI moest.
De verpleegster nam dan ook liever geen verder risico meer en begreep dat ik liever ging afhaken.
Natuurlijk voelde ik mij dan nog eens superschuldig voor het verspillen van hun tijd en het verspillen van eens kans tot een afspraak voor een andere patiënt...




Het deed me achteraf wel nadenken over het feit dat als ik ooit een zwaar ongeval krijg, dat dit misschien wel een probleem zou kunnen vormen. Een NMR-scan laat namelijk veel meer zien dan een CT-scan, een echografie of een RX-foto.
Misschien toch de volgende keer dat ik de NKO-arts zie, er eens over spreken hoe dit eventueel in de toekomst zou kunnen verlopen zonder nog een aanvaring zoals vandaag te krijgen..


dinsdag 8 december 2015

Hiep Hiep Hoeraaaaaa!


Lang zal ze leven, lang zal ze leven, lang zal ze leven in de gloria
In de gloooooo-riiiii-a, in de gloooooo-riiiii-aaaaaa!

Hiepperdepiep, hoeraaaaaa!

Afgelopen weekend was het exact één jaar geleden dat voor het eerst mijn implant werd aangeschakeld. Vanaf dan vertrok de rollercoaster omhoog voor de spannende rit. 
En de rit ging ondersteboven, op en neer, heen en weer en kwam mooi tot een 'einde'.

Nu ja... een einde... mijn rit met mijn implant is nog altijd niet voorbij want elke dag is nog steeds leren en revalideren. Maar ik blik terug op een fantastisch jaar.

Zoals Piet Huysentruyt zou zeggen: 'wat hebben we geleerd vandaag?!' 
(echt in je hoofd laten zeggen met het West-Vlaams accent ;-) )
  • Mijn hersenen zijn verdomd slimme dingen! (op het vlak van de revalidatie toch, hihi)
  • Telefoneren (ik blijf het een raar fenomeen vinden dat telefoneren)
  • Begrijpen/verstaan/horen wat iemand zegt zonder te kijken (en soms doen alsof je het niet hoort, hihi)
  • Onbekende personen al iets meer durven aanspreken
  • Kennismaken met een waaier aan mogelijkheden om je gehoor aan situaties aan te passen
Wat hebben we niet geleerd?
  • Stoppen met liplezen (ik zie sommige mensen toch zo graag sensueel bezig haha)
  • Horen zoals een normaal horend persoon
Dat laatste wil ik toch nog even verduidelijken naar sommige mensen toe die nu om de zoveel tijd kraaien 'ja maar 't is nu toch niet meer erg hé want ze hoort toch alles nu!'

Mijn implant en hersenen zijn twee slimme dingen maar niet zo slim dat ze helemaal kunnen herstellen wat kapot is ;-).
Ja, ik hoor nu veel meer en veel beter maar niet zoals het vroeger was maar hier ben ik niet meer rouwig om.
Ik hoor op een andere manier maar ik ben alle middelen en personen, oh zo, dankbaar dat ik zo nog iets heb in plaats van niets!

Graag wil ik jullie er ook op attent maken dat het jammer genoeg niet altijd even goed gaat in het ganse CI-verhaal.  Ik verwijs jullie graag door naar de blog van een collega-blogger... Een blog waardoor ik heb beseft dat ik in mijn twee pollekes mag wrijven dat het bij mij zo vlekkeloos is verlopen. Voel je vrij eens een kijkje te nemen op het bericht 'Misverstanden' (klikken op de titel) van Rikie Boevink.

Betekent dit het einde van mijn blog? Nee, helemaal niet.
Mijn verhaal is nog lang niet op zijn einde gelopen, zo nu en dan zal ik nog altijd mijn belevenis van met mijn CI'tje hierop willen posten.
En dan zal ik hopen dat jullie nog altijd mijn hersen- en vingerkronkels willen lezen ;-)!

Allez, neem een stukje brownie en geniet mee van mijn fantastisch oor-jaar.


Liefs,
Kari


donderdag 17 september 2015

Goooooooooooooooooood news!

Enerzijds trots en anderzijds 'n wat sip gevoel...
Met gemengde gevoelens naar Stappie vertrokken vandaag..

Na zo'n negental maanden intensief trainen, mag ik jullie met héél erg veel trots en fierheid medelen dat ik vandaag mijn allerlaatste revalidatiesessie achter de rug heb!

Wat ben ik oprecht blij dat ik tijdens deze negen maanden L. , M. & K. heb mogen ontmoetten. Drie fantastische vrolijke dames die me door een pad van belevenis, frustratie, verwondering, geluk en dankbaarheid hebben geloodst.
Wanneer het lastig was me een (figuurlijke) schop onder m'n kont hebben verkocht, talloze momenten van slappe lach samen L.
Super jammer dat ik deze donderdag namiddagen en zaterdag ochtenden niet meer kan verder zetten maar wanneer ik op visite in Oostende ben passeer ik zeker nog in Stappie!


In alle dankbaarheid heb ik ze vandaag dan ook in de chocolaatjes gezet samen met 'n kaartje, die geen kaartje van 'mij' zou zijn moest er geen quote op hebben gestaan ;-):


Ontzettend trots ben ik op mezelf. Stiekem voel ik me ook 'n beetje onoverwinnelijk want een aantal jaar geleden had ik nooit gedacht bepaalde dingen nog te kunnen en mogen horen zoals ik ze vandaag beleef. Betekent dit dat dit het einde is? Nee, elke dag leer ik nog bij en elke dag probeer ik het onderste uit de kan te halen en te genieten van het feit dat ik op een andere manier nog mag en kan horen.

In het volgend liedje zitten er zeker een aantal stukken tekst die ik erg van toepassing vind op de weg die ik heb afgelegd:




Cause it's being weak, but strong in the truth I found
I have courage now, gonna shout it out "

Now I am invincible
No, I ain't a scared little girl no more
Yeah, I am invincible
What was I running for
I was hiding from the world
I was so afraid, I felt so unsure
Now I am invincible
Another perfect storm "



Om af te sluiten... Advies die ik aan eenieder over eender welke beslissing zou willen geven, neem het ten harte want life is too short to be anything but happy!




donderdag 10 september 2015

Stress + vermoeidheid = overgevoelig oor


Ik heb het de laatste tijd, voornamelijk, over de positieve punten van mijn implant gehad... Jammer genoeg is het niet altijd rozengeur en maneschijn

De laatste tijd verkeer ik in een vrij stressvolle periode: veranderingen op privé vlak, serieuze lastige dagen op het werk met dank aan de besparingen die de minister van Volksgezondheid heeft doorgevoerd op vlak van medicatie in rustoorden. Daardoor slaap ik ook al eens niet goed en wat gebeurt er dan? 
Yep, dan wordt een mens 'moody'... 
Nee, geen PMS beste heren maar 'moody', het soort 'moody' waarvan jullie ook last van kunnen ondervinden en niet uitsluitend voor vrouwen bedoeld is :-P

'n Beetje zo dus:


De stress en de vermoeidheid zorgen ervoor dat men dus moody of prikkelbaarder wordt. Het meest irritante aan het prikkelbaar worden bij mij is het feit dat ik plotseling alles, maar dan ook echt ALLES, tweehonderdvierenvijftig miljoen keer luider waarneem met mijn oren.

Zo begon de dag vandaag zoals gewoonlijk op het werk met het fractioneren (= verdelen) van medicatie voor afdeling X van rusthuis X. 
Mijn collega ondervond dat een lader niet goed dicht ging en besloot om zo'n 10 keer na elkaar de lader open en dicht te doen, terwijl kwam mijn baas langs en zat die het papier en karton van de ene doos in de andere te steken, terwijl kwam ook mijn andere collega langs om haar lege kartonnen dozen op de hoop andere dozen te gooien EN bovendien moest ik nog aflezen van mijn scherm wanneer ik welke pil om hoe laat moest steken.
Klinkt banaal maar alles kwam als elk een apart onderdeel keiluid binnen in mijn hoofd.. 

En toen... ontplofte mijn hoofd... 
Ik voelde de spier in mijn rechterkaak samen spannen en wist al direct hoe laat het was.. mijn gehoorzenuw kreeg té veel prikkels en mijn lichaam had nu net eens geen zin in nog meer prikkels bovenop de stress en vermoeidheid.
Dus besloot deze doodleuk om mij een fikse pijnscheut te bezorgen op de plaats waar het geïmplanteerde gedeelte zit..

Ik voelde mij precies Harry Potter wiens litteken begint te branden van zodra Voldemort (of hij-die-niet-genoemd-mag-worden) in zicht komt of voelbaar wordt. Je weet wel, deze reactie:


Goed, het nadeel aan mijzelf is dat ik vaak mijn lichaam op de grens duw voor ik weet of besef dat het genoeg is geweest. Enfin, morgen is het de laatste dag van de week en dan ga ik hopelijk een deugddoend weekend tegemoet waarin ik weer effe kan ontladen.

Met deze blog wil ik ook de mensen gewaar maken dat niet altijd alles van een leien dakje loopt en dat elk verhaal ook een negatieve kant kan hebben waar men rekening mee moet houden. MAAR dat wil niet zeggen dat je je daardoor moeten laten neerhalen of laten tegenhouden.

Goed dames en heren, het is weer genoeg geweest voor vandaag want mijn hoofd heeft geen zin meer in verdere concentratie.
Het zou niet mijn blog zijn moest ik niet afsluiten met een toepasselijke quote:


Liefs,
Kari

zondag 2 augustus 2015

Een trouwfeest door de CI en mezelf waargenomen

Hi folks!

Het is al even geleden dat mijn (fantastisch mooie) trouwdag heeft plaatsgevonden.. Ik heb in alle drukte nog geen tijd gehad om over mijn CI-ervaringen op deze dag te schrijven...

We gaan even terug in de tijd naar 30 mei 2015..

's Morgens vroeg opgestaan zonder zenuwen, enkel een 'mottige kop' en nog veel slaap in mijn benen. 
Naar de kapper om mijn haar op te steken en mijn gezicht te plamuren (zoals mijn papaatje en Jelle het noemen :-P) vervolgens terug naar huis gegaan en gewacht tot mijn allerliefste (oudere) zus toe kwam om te helpen mij in m'n kleed te hijsen..

Met toch al wat meer zenuwen boven op de slaapkamer zitten wachten tot al het volk beneden was toegekomen om dan vervolgens met een supertrots gevoel naar beneden te mogen gaan. Samen verzameld en vertrokken naar het stadhuis van Brugge...

Hemeltjelief wat was dat.. ik stap uit de auto en plots hoorde ik van alle kanten 'waaaaaaaw', 'take a picture', 'mama, princessa!', 'you look stunning, can I take a picture please?' 
Een klein meisje gaf me zelfs dit papieren hartje in ruil voor een foto:




Even waande ik me precies een echte prinses die alle belangstelling kreeg van 'het volk'.
Na heel wat foto-getrek en mensen die me complimentjes kwamen geven kon ik eindelijk naar binnen gaan om te trouwen.

Eens binnen bracht Jill (mijn getuige en zus) mijn Roger-pen naar de schepen zodat ik de trouwerij optimaal zou kunnen volgen. Ik had dit op voorhand afgesproken en het was voor hem gelukkig helemaal geen probleem om zich aan te passen.
Via het koordje hing hij de pen rond zijn nek zodat alles wat hij zei extra versterkt in mijn implant binnen kwam.
Alleen leverde die Roger-pen wel een grappig tafereel op :-P...

Ik en mijn papa waren achteraan de zaal aan het wachten tot iedereen had plaatsgenomen om dan zelf met mijn bombastisch kleed naar voor te kunnen... Ja ja ... degene die nog geen foto's van mijn kleed gezien hebben (shame on you):



Mijn zus activeerde de pen bij de schepen en ik stelde het juiste programma op mijn apparaat in om hem bij de start goed te kunnen verstaan. Plots hoorde ik in mijn oor "en u bent dus de bruidegom?"
Waarop ik uit het niets achteraan in de zaal antwoordde 'Maar nee gij, das de bruid'
Mijn papa keek raar en zei 'Wat zegge gij nu weer allemaal?'
Toen vertelde ik hem al gniffelend dat ik perfect kon horen wat er drie meter verder werd gezegd en toen keek hij al helemaal raar .. Miss doof hoort wat ze drie meter verder zeggen, niet logisch hé :-P.
Ideaal spionage stuff dus die Roger-pen ;-)!

De gehele trouwerij super klaar en duidelijk kunnen verstaan, behalve toen de schepen zijn collega de wetten moest voorlezen... Toen was het plots muisstil in mijn oor.. Achteraf zeiden er een paar mensen dat het toch bijna niet hoorbaar was en bovendien supersaai... Niets gemist van die wetten dus :-P.

Na de wetten kwam het ringen moment.. 


O ja ... het zijn een soort van permanente ringen geworden... :-P


De "ring" is een symbool dat door de Vikingen werd gebruikt op hun schepen.. Ze lieten dit ook als tattoo op zich plaatsen, het deed dienst als een kompas zodat ze door alle moeilijke en stormige tijden de weg terug naar huis vonden.
Er staat rond 'Thou shalt lead me through it all.'

En zo waren we dus na de 'ja, ik wil' een kersvers getrouwd paar! Dit werd vereeuwigd op foto tijdens de fotosessie met Cedric Alexandre (http://cedricalexandre.com)

Het is blijkbaar voor sommige mensen een bizarre locatie keuze, onze vrienden en familie vinden het 'totaal ons'. Graag deel ik dan ook enkele kiekjes met jullie:






Na de fotosessie gingen we richting ons avondfeest. Ik heb niet veel geoefend op mijn spraak die avond maar wel gigantisch genoten van het dansen en de muziek.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik rapper doorhad welke nummers er speelden... Vroeger was een nummer bijna gedaan tegen dat ik doorhad wel liedje het was.

Ik heb jullie ondertussen al een enorm chaotisch blogbericht aangeboden met té veel tekst en té veel prentjes :-P. Zal braafjes mijn zondagavond blogbericht afsluiten met nog een quote ;-)


Tot de volgende!
Liefs,
Kari







zondag 19 juli 2015

Mijn oor hangt in een doosje!

De zomer is in het land en daar horen warme (soms wel eens "tropische") temperaturen bij.
Mensen zoeken verkoeling met water, al dan niet in een zwembad.

Zwemmen met een groep vrienden waarbij ik moet spraak afzien, heb ik tot nu toe altijd een beetje vermeden. Zeker wanneer ik hun lipbeeld nog niet (zeer goed) gewoon was en zij mij in een zwembad nog niet gewoon waren.
Je denkt nu zeker "what the hell vreet madam allemaal uit in een zwembad dat we haar gewoon moeten zijn?"
Wel... In een zwembad krijst doorgaans iedereen door mekaar maar ik doe er graag (onbewust) een schepje bovenop, soms tot ergernis van mijn wederhelft of andere compagnie.

Maar vorige week, heb ik mij een oplossing hiervoor aangeschaft. Mag ik jullie met trots presenteren 'tromgeroffel' : De Aquacase van Advanched Bionics!




Met deze case kan ik vanaf heden zorgeloos ploeteren in gelijk welk zwembad. Deze helpt mij ook mijn implant te beschermen bij regen, zand, modder en allerhande zaken waar je toestel beter niet mee in contact komt zonder er stroomstoten van te krijgen en het ding op het cochleaire implant kerkhof te laten belanden ;-).

Eerlijk gezegd stond ik eerst niet echt te springen hiervoor en opperde ik dat ik geen toestel nodig had om te zwemmen.. Alsook stond ik ook niet echt te springen voor het kostplaatje van het geheel van de case (deze wil ik hier niet op neer typen want het is eerlijk gezegd "beschamend" hoog).
Maar ... via het ziekenhuis kreeg ik een doorgestuurde mail in mijn inbox waarbij ze reclame maakten voor de promotie van de gehele kit, als ware als een actie voor de start van de zomer, het gehele kostenplaatje zakte met zo'n (ongeveer) 300 € waardoor ik het al eens het nadenken waard vond.
Het enige nadeel dat ik tot nu toe kon bedenken was de kostprijs, de voordelen waren 'talrijker' aanwezig dan de nadelen.
Dus vorige week heb ik mij via de website van de CI-shop, de case aangeschaft. Een paar dagen later werd deze geleverd:


 

Om het geheel te kunnen gebruiken, moest ik wel een extra batterij aanschaffen om mijn toestel in het doosje te kunnen laten passen. Jammer genoeg is dit wel, vind ik persoonlijk, één van de nadelen aan de "extra's" bij Advanched Bionics. Bij de Roger Pen diende ik ook al een extra batterij aan te schaffen die niet wordt terugbetaald en als je weet dat de garantie op batterijen slechts 90 dagen telt..

De extra batterij is dus kleiner dan de batterijen die je dagdagelijks gebruikt, maar kost evenveel, en ziet er zo uit:


Wanneer je het ganse geheel in mekaar puzzelt, ben je dus eigenlijk klaar om te gaan plonsen in het zwembad MET geluid ;-)!

O ja, misschien een nuttige opmerking voor mensen die dit willen aanschaffen.. Je dient wel een extra programma in de processor te voorzien om de micro van enkel de Aquamic (in de waterdichte spoel) te laten activeren, best dus na aanschaf bij de audioloog een programma hiervoor laten voorzien!

Om eens iets anders dan anders te doen op de blog heb ik een kort filmpje gemaakt waarin te zien is hoe je alles mekaar steekt.. Eerst een fotootje van alle onderdelen op tafel:


En dan het filmpje over hoe je 't in elkaar steekt (beetje donker maar werd met 'n simpel cameraatje gedaan):



Eenmaal alles in mekaar gepuzzeld, was ik he-le-maal klaar om te gaan zwemmen. Al was het wel een funny zicht van de case aan mijn zwempak te hangen:


En toen het moment van de waarheid... Het zwembad in.. Jelle had zijn plezier erin om te zien hoeveel schrik ik had om het geheel kapot te maken... Stapje voor stapje het zwembad in, met mijn hand een kommetje maken en water over de case spetteren en Jelle maar lachen natuurlijk, tot hij zei "Schat, alstublieft, spring nu gewoon in dat water". Dus met volle moed kopje onder en het waterpret avontuur kon beginnen. 

Het enige wat ik aan het geheel nog moet verbeteren is de magneet van de spoel, er zitten er drie in maar dit is niet altijd even sterk genoeg.
In mijn spoel voor dagdagelijks gebruik zitten er trouwens een maximaal aantal magneten in. 
Om baantjes te zwemmen zijn die drie dus geen enkel probleem maar ik mag geen zotte of wilde bewegingen uitvoeren of de magneet laat los van mijn hoofd.


Na het zwembadavontuur is het wel enige voorzichtigheid geblazen om het apparaat er terug uit te halen want deze mag dus NIET nat worden. De gehele case kun je laten drogen aan de lucht of nog beter in de droogdoos die bij het startpakket van de implant werd geleverd, zo ben je zeker dat alles zeker goed gedroogd is!

De case is dus zeer zeker geslaagd en goed bevonden voor de zwembad-test!!


Nog enkele fotootjes van ons zwembadavontuur:

 

Het is wel een verademing niet meer te hoeven roepen (tieren, krijsen,...) of twintigduizend keer wablief te moeten vragen in het zwembad. 

Het zal dus ook een verademing zijn om nu samen met vrienden naar een subtropisch zwembad te gaan, waterballonnen te kunnen gooien en vooral sociaal te kunnen meepraten terwijl mijn hoofd/haar/... nat wordt.

Alsook was het een hele belevenis om het water te horen in beweging, zalig om een lang gemist geluid terug te mogen horen en ervaren!

Tot de volgende!
Liefs, 
Kari



donderdag 2 juli 2015

Who's laughing now?

Als gisteren herinner ik me 't meest kwetsende voorval nog... 

Middelbare school, ik en enkele vriendinnen staan te kletsen aan de ingang terwijl we staan te wachten om binnen in de eetzaal te mogen.. Ik met mijn luide klep zeg om te lachen 'trut' tegen mijn vriendin en het meisje voor mij van een jaar hoger neemt het gevallen scheldwoord persoonlijk..

Niets aan de hand, ik en de vriendinnen komen de eetzaal uit en zetten ons op een bankje op de speelplaats wanneer er zich plots een bende van 20 man voor mij en m'n vriendinnen vormt... De boel ontploft, de één achter de ander:
"doofstom kalf, nu kan je toch wel niets meer zeggen hé??"
"hé gaat je stom lelijk apparaat ding niet hoger met mijn garagebakje"
"hier de voorgetrokken dove seut heeft plots niets meer te zeggen, stom is ze dus zeker ook wel"
"zou je beter niet naar een speciale school gaan voor mensen met een probleem zoals het jouwe?"
...

Een steek in m'n hart, een krop in m'n keel, zoveel woede en geen enkele verdedigingszin kon eruit... Enkel de tranen baanden zich een weg naar boven waarna de hele menigte hun volle plezier had na hun afgestoken vuurzee aan verwijten...

Een voorval van 10 jaar geleden en ik herinner mij het nog als gisteren. Soms als ik de persoon, die het aangestoken heeft, in kwestie zie borrelt de woede van dan nog altijd op en wil ik maar al te graag iets zeggen maar ik zwijg want het heeft geen nut.. Weet je waarom niet?

Het doofstomme kalf, die beter naar een speciale school was geweest waarvan het lelijke apparaatding niet hoger ging met het garagebakje... 

Die heeft geknokt, gevochten en geploeterd...

En vandaag werd mijn keihard op mijn tanden bijten, doorzetten en niet opgeven beloond met het feit dat ze na augustus de revalidatie zullen herbekijken want mijn resultaten zijn zo goed dat ik bijna niet meer beter kan en op bijna hoger op niveau zit waar sommige mensen met een licht gehoorverlies geraken met hun gehoortoestellen.

Keihard beloond en super trots... In de 90% behalen terwijl ik van f*cking 30 kom en alleen maar nog meer vorderingen maak... Stilaan kunnen bellen terwijl ik dit nooit voor mogelijk had gehouden... De wind horen fluiten in mijn hoofd en er nog keihard van kunnen genieten ook.. 

Bedankt aan de dames die mij toen zo neer geknokt hebben, zonder jullie was ik zo ver niet eens gekomen!

Who's laughing now??


Voor de mensen die zich herkennen in het verhaal of voor mensen die moed moeten verzamelen om wat dan ook te bereiken:


Liefs,
Kari


donderdag 18 juni 2015

Roger Pen

Hi folks!

Het is al even geleden maar ik heb het ontzettend druk gehad met mijn trouw.
Alles is prima verlopen, we hebben 'n schitterende en mooie dag gehad. Een fotootje komt hier wel nog op van zodra ik ze krijg van onze fotograaf ;-)!

Mijn revalidatie loopt nog altijd goed verder, ik maak nog altijd vooruitgang en train nu op alle lastige,venijnige foutjes die er nog uit moeten...
M en N moeten nog duidelijker van elkaar onderscheiden worden, 'maakt' en 'naakt' is dus duidelijk niet hetzelfde hé :-P!

Goed, van deze keer geen revalidatie of vooruitgangsverhaaltje, neen vandaag een review over mijn FM-apparatuur. Kwestie dat deze blog ook nog eens van nut is voor mensen die iets willen aankopen hé ;-).

FM-WATTE??? 

Een FM-systeem zorgt ervoor dat je draadloos gestuurd geluiden direct kunt opnemen in je hoorapparaat of implantaat. Mijn FM-systeem heeft zo'n fancy naam meegekregen en heet de Roger Pen.
Deze ziet er zo uit:


Deze kun je voor verschillende dingen en in verschillende situaties gebruiken:

  • bij vergaderingen
  • bij gesprekken aan tafel
  • bij voordrachten
  • telefoneren
  • televisie kijken
  • muziek beluisteren
  • ...
De Roger Pen werd ontwikkeld door de firma van Phonak, die eveneens één van de koplopers is in zo'n systemen. De pen is compatibel met zowel hoorapparaten als met CI's.

De pen wordt geleverd met een opbergzakje, een koordje om de pen aan te hangen (in het geval iemand een voordracht geeft en hoofdspreker is, hangt deze het koordje rond de nek), verschillende audio- en verbindingskabels, een korte handleiding en een oplaad-station.

De pen functioneert als zender dus vanzelfsprekend hoort er nog een ontvanger bij. 

De ontvanger (Roger 17) krijg je niet meegeleverd en is eigenlijk een apart aan te kopen onderdeel, deze ziet er zo uit:



Om de ontvanger te kunnen koppelen met de pen en mijn implant, had ik een speciale batterij nodig om de schoen erop te kunnen schuiven. Jammer genoeg, de batterijen zijn een kostelijk grapje en hebben niet zo'n overdreven lange batterijduur. (+/- 4 a 5 u)

Kostenplaatje?
  • Roger pen (zender): +/- 690 €
  • Roger 17 (ontvanger): +/- 750€
  • Powercel 170 (batterij om de ontvanger op te schuiven): 169 €
Ik zie jullie hier al ogen trekken... Ge zijt gij zeker zot, zoveel geld!! 
Gelukkig bestaat er zoiets als het VAPH (Vlaams fonds in de volksmond), mits een indiening van een (langdurige) aanvraag komen zij voor een groot deel tegemoet in de kosten maar opgelet dit is enkel voor de pen en voor de ontvanger, de batterij dien je dus wel degelijk zelf aan te kopen!

Hoe werkt het?

In gesprekssituaties:


In telefoonsituaties:
Je koppelt de pen via bluetooth aan je smartphone. Je start een telefoongesprek en alles komt vanzelf onmiddellijk in je apparaat terecht, geen gsm tegen je oor houden of luistervinken die gesprekken kunnen afluisteren, gewoon jij, je apparaat en de pen ;-)

In muziek/televisiesituaties:
Via de bijgeleverde kabel, verbind je de pen met je audio uitgang. Net zoals bij telefoonsituaties ontvang je muziek/spraak/... onmiddellijk in je apparaat zonder dat de omgeving veel last heeft van muziek/spraak/... die uit een koptelefoon komt geschald.



Hoe ervaar je het gebruik van de pen?

In het begin heb ik veel informatie via Stappie aan de firma moeten vragen gezien er slechts een korte handleiding bij zat en bepaalde dingen toch écht wel niet duidelijk waren ook niet in de lange handleiding op het internet.
Eens al de kwaaltjes van de baan waren en ik goed mee was met het gebruik van de pen, ben ik hem graag beginnen gebruiken al moet ik mezelf er vaak aan herinneren hem niet vergeten op te laden :-P.

Zo kan ik privé bellen ipv m'n gsm op de speaker stand te zetten, muziek luisteren zonder een hoofdtelefoon te moeten opzetten en zo klank te verliezen omdat het geluid niet correct op mijn micro komt. Alsook kan ik nu naar een voordracht van één persoon luisteren zonder veel problemen te ervaren van omgevingslawaai, ....

Kortom ik ben er best wel blij mee.. Waar ik minder tevreden over ben, is de ganse paparassenhoop dat dit weer met zich brengt maar typisch België zeker ;-)?

Weer genoeg voor vandaag, voor niet CI en hoorapparaat gebruikers was dit waarschijnlijk een oersaai blogbericht :-P.

De firma dankt u voor uw aandacht, nog een prettige avond verder en tot de volgende!



donderdag 19 maart 2015

I'm only going forward!


Eind februari had ik twee revalidatiesessies bij K., tijdens deze sessies besloot ze om nog een spraakverstaanbaarheidstest af te nemen om te zien hoe ver ik al geëvolueerd was. 
De resultaten waren zoals je hierboven kunt lezen wel heel gunstig ;-). 
K. zei zelf als ik al een paar maanden verder stond in mijn revalidatieproces, dat dit het moment zou geweest zijn dat ze met de groep gingen besluiten dat de revalidatie ten einde was MAAR gezien ik nog niet zo lang bezig ben en al zo'n goeie resultaten haal, willen ze toch nog proberen om zo dicht mogelijk bij 100% te komen.
Ik natuurlijk superblij en supertrots terug naar huis gegaan die dag!

En het kon niet op, in de volgende sessie besloot K. dat het tijd was om eens te proberen telefoneren. Je moet weten dat ik eigenlijk, op één keer na, nog nooit getelefoneerd heb. 
Telefoneren vind ik zelf maar een raar gegeven, zal wel een kwestie van gewoonte zijn. 
K. ging in het lokaal van L. gaan zitten en telefoneerde naar het toestel die in haar lokaal staat. 
Met een klein hartje nam ik op en zei 'hallo' waarop K. vrolijk begon te babbelen en er een heleboel zinnen volgden die ik moest nazeggen... Als je niet verwacht dat ze 'de weerwolf komt uit het woud bij onweer' zullen zeggen dat zit je toch wel effe raar te zien naar die hoorn.. 
Ja, jammer genoeg geen filmpje van mijn reactie :-P. 
Maar het lukte dus, het is wat zoeken waar ik de hoorn op mijn microfoon moest plaatsen om voldoende luid het gesprek te kunnen horen... Voorlopig bel ik nog op de luidsprekerstand en enkel maar naar mensen die ik vrij gewoon ben om te horen...
To be continued...

Vandaag had ik dan weer mijn gewoonlijke sessie bij L., ze wou graag zien of ik ondertussen nog meer vooruitgang had gemaakt in mijn audiogram en zei dat ik mocht plaatsnemen in de cabine om nog twee testen af te leggen..
De eerste test was weer de test van 'druk op de knop als je iets hoort' en de tweede test was dus woordjes die uit de box kwamen herhalen.
In januari heb ik ook zo'n test gehad en toen zagen de resultaten er als volgt uit:


Vandaag was het resultaat:


Nog even kort uitleggen zoals ik vorige keer al gedaan heb. Groen is de zone waar normaal horende mensen in vertoeven.. Je ziet vorige keer kwam ik net aan de grens van die zone en de dag van vandaag begin ik er toch al goed in te zitten...
Bedoeling is dus om nog zoveel mogelijk van die "S'en" in die zone te krijgen.. Dus ik weet wat me te wachten staat ;-)!
Maar zoals jullie kunnen zien.. I'm only going forward!!!

Nadat deze test gedaan was en een paar oefeningen verder, moest ik mijn batterij vervangen. 
Eerder deze week had ik al de indruk dat het kabeltje die mijn spoel met mijn apparaat verbind los zat en het geluid gelijk niet meer zo zuiver klonk.. Niets is minder waar, kabeltje naar de kleurpotloden, gelukkig had ik vandaag de reserve bij.
Na het vervangen klonk het geluid plots een heel stuk scherper, tedoeme, mijn testresultaten konden dus toch nog beter geweest zijn ;-).

Voor de curieuzeneuzen, dit is het kabeltje die naar de kleurpotloden is:


Zoek zelf in het plaatje waar deze hoort te zitten (hihi):



Wat staat me komende weken nog te wachten? Nog meer oefenen, nog meer telefoneren en hopelijk mijn FM-systeem uittesten maar de uitleg hierover is voor later!
Jullie hebben alweer genoeg gelezen voor vandaag hé ;-)?
En het zou mijn blog weer niet zijn moest ik niet afsluiten met een mooie quote:


Liefs,
Kari




dinsdag 17 februari 2015

Three months ago


Drie maanden geleden ging ik met 'n klein hartje naar het ziekenhuis om mijn operatie te laten uitvoeren. Vandaag, drie maanden later, sta ik versteld van wat ik allemaal al kan...
Nooit gedacht dat ik op zo'n rollercoaster tempo vooruitgang ging maken. 


De revalidatie gaat vlot. Lange woorden (twee-, drie- of meerlettergrepen) zijn geen probleem en versta ik goed, korte woorden (éénlettergreep) daarentegen zijn nog een gans andere boterham... M, N, P, T, K, NG, CH, ... en ik zijn geen vriendjes :-P!
Enkele voorbeeldjes van 'foutjes' die ik maak in de revalidatie. Links staat het originele woord, rechts het woord dat ik verstaan heb:
  • GOM -> KOM 
  • STEP -> STEK
  • DEUR -> VEER
  • MUS -> MIS
  • ERF -> ERG
  • RANG -> RAM
  • ...
Volgens mijn logopedistes vrij normaal om in te missen daar ze auditief erg dicht bij elkaar liggen. Wel verdomd moeilijk om je te blijven concentreren bij zo'n oefeningen, ze moeten écht een pauze inlassen en iets anders doen anders sla ik alles door elkaar ;-).
Zeker omdat ik zelf het gevoel heb dat mijn geluid soms 'gedempt' klinkt, bij de volgende fitting hoop ik dat dit misschien wat meer weggewerkt kan worden... Teken dat mijn gehoorzenuwen en hersenen snel wennen aan het geluid, toch sjans dat die hersenen van mij toch voor iets goed zijn, hihihi.

Na mijn laatste blogberichtje heb ik toch al weer iets 'schoons' voorgehad...
Jullie weten wel nog hoe mijn CI eruit ziet, hé? Nee? Vergeten? Een opfrissertje:


Vandaag ziet hij er zo uit:


Ja, je ziet het goed. De bovenkant is lekker flashy zilver geworden (bwek!). Nu denken jullie... Allez Elias ... Wanneer ga je nu eens beginnen met te zeggen wat je ermee hebt uitgestoken... 

Op een zaterdagochtend ben ik bezig in de keuken en buk ik mij, de magneet (het ronde stuk) laat los van mijn hoofd en mijn apparaat valt op de grond. Meteen schoot ik al in paniek, de oorhanger (het doorzichtige stuk) lag los op de grond van het stuk waar het aan vast hangt.
Onmiddellijk gekeken hoe ik er het terug op kon krijgen maar onder geen voorbede wou de oorhanger nog in het apparaat blijven zitten.. 
Drie (!) mannen hebben geprobeerd de oorhanger in het apparaat te duwen maar niets lukte.. Dan maar de oorhanger met plakband vastgemaakt aan het apparaat.. Wat dus verschrikkelijk was want ik hoorde continu gekraak door de wrijving van mijn haar over het plakband.

De maandag erop Jelle onmiddellijk laten bellen naar het ziekenhuis om te vragen wat ik daarmee moest doen, gelukkig mocht ik dezelfde dag nog langs gaan.. Ik natuurlijk met het schaamrood op mijn wangen en met een klein hartje naar de kliniek want ondertussen waren we er al met vier achtergekomen dat er een stuk afgebroken was in het apparaat zelf en dat dat de reden was waarom de oorhanger er niet meer in wilde..

Eenmaal in het ziekenhuis en getoond wat het probleem was, kreeg ik te horen dat ik numero 3 ben die dit voorheeft. Blijkt dus een zwakke plek in de apparaten te zijn.. Ging dus zeker onder garantie vallen en zo ben ik ondertussen al bijna drie weken op toer met het vervangstuk.. Weer niet raar dat mij dat moest overkomen ;-)!


Alweer genoeg bij elkaar getokkeld en jullie oogjes vermoeid, ik ga afsluiten met één van de eerste (hilarische) liedjes die ik vlot kan/kon herkennen met CI:



Tot later!
Liefs,
Kari