maandag 15 december 2014

Reva + fitting + parkieten

Zo ... al twee revalidatie dagen achter de rug en er staan er voor deze week ook al weer twee op het programma.

Voor het eerste revalidatiemoment was ik wel nieuwsgierig.. Wat de oefeningen gingen inhouden en of ik zelf vlot vooruitgang ging maken of niet..
Hoorapparaat links ging uit en enkel de implant mocht nog aan, zou anders makkelijker te verstaan zijn hé ;-).

De eerste oefening ging over de dagen van de week.. Deze werden eerst voorgelezen terwijl ik nog kon liplezen, dit om op z'n minst een idee te hebben van hoe welke dag klonk in de piep en tuutjes. Erna werden ze door elkaar gezegd (terwijl de mond werd afgedekt) en moest ik proberen uit te maken om welke dag het ging. 
Donderdag en zaterdag waren er makkelijk uit te halen daar deze uit drie piepjes bestonden (= drie lettergrepen). 
Hoe meer ze de woorden herhaalde hoe meer ik, weliswaar in de 'verte', kon uitmaken welke dag ze bedoelde. 

Na de dagen van de week, was het tijd voor de maanden van het jaar. Deze deed ze stap voor stap want dat waren er wel al wat meer om te onthouden + hier uitmaken welk woord het was dmv de lettergrepen ging al niet meer zo goed.
Deze oefening ging toch nog redelijk vlot .. Sommige klanken hoor ik ergens in de verte maar vaak hoor ik bepaalde onderdeeltjes ervan nog niet, dit komt omdat nog niet alle 'kanalen' van de elektrode geoptimaliseerd zijn. 
Was wel grappig om *tuut*uari te horen... Vanzelfsprekend dat ik dus een paar keer miste tussen januari en februari maar dat werd me vergeven. Met oktober en november bleek ik ook nog een klein probleem te hebben daar de 'o' nog niet zo goed hoorbaar/voelbaar is.
Opnieuw, hoe vaker ze de woorden uitsprak hoe beter de oefening ging. 
Na afloop was K. toch wel vrij tevreden over de eerste revalidatie. Ikzelf dus ook tevreden dat ik goeie punten behaald had!

De dag erna was het dan tijd om terug te gaan naar Oostende voor revalidatiemoment nummer twee. 
Andere oefeningen dan dagen van de week en maanden van het jaar. 

Eerste oefening waren proberen te 'horen' hoeveel lettergrepen er in een bepaald woord zat. Dus ik kreeg bv het woord deurknop of fototoestel te horen en dan moest ik zeggen hoeveel lettergrepen het woord bevat. Was niet zo'n moeilijke oefening gezien L. erg duidelijk sprak en de piepjes dus ook duidelijk waar te nemen waren.

Erna dan de oefening 'kortste - langste', hierbij kreeg ik twee woorden te horen en moest ik zeggen welk woord het kortste woord was en welk woord het langste. Dit was niet altijd even gemakkelijk want als ze niet genoeg pauze tussen de twee woorden liet, dacht ik dat het gewoon één lang woord was. Toen probeerde ze me nog 'bij mijn pietje te pakken' door twee korte woorden na elkaar te zeggen maar ik was genoeg bij de pinken om te weten dat het dus twee korte woorden waren ;-)!

Dan de laatste oefening waarbij ik moest zeggen hoeveel woorden er in een zin zaten. Soms hoorde ik in de verte een deel van één van de woorden maar grotendeels van de tijd was het toch piep en tuut. Tot ze plots een zin zei en ik antwoordde: 'heb je nu net "het regent buiten" gezegd?'. L. en Jelle vielen bijna van hun stoel dat ik echt een zin, in de hele verte, had verstaan. 
Ook op revalidatiedag twee dus met een positief gevoel naar buiten gegaan. 

Vandaag moest ik dan terug naar het ziekenhuis voor de fitting bij P. 
De programmaatjes die werden geïnstalleerd werden terug gewist en mijn implant werd gevuld met nieuwe programmaatjes.
Het begin programma is nu iets luider dan het laatste programma van mijn vorige sessie maar ik hoor toch al een merkbaar verschil in volume.
Kan pas 9 januari terug naar het ziekenhuis voor de derde fitting, dus hij heeft de stappen (= verhoging van geluid) wat groter gemaakt... nu is het de bedoeling dat ik in die twee weken zelf bepaal wanneer ik wil verhogen van geluid (= programma). 
Verschil met de vorige programmaatjes is dat ik nu wél mag terugkeren naar een vorig programma indien het nieuwe programma toch té luid wordt. Maar daar zit ik eerlijk gezegd niet echt mee in want mijn hersenen blijken toch relatief snel aan het geluid te wennen maar natuurlijk doen we alles op 't gemak, zeker met die feestdagen in 't verschiet. 

Ondertussen wordt ik toch stiekem, met momenten, een beetje gek. Jaaaaa .. nog meer dan ik al ben!
Wanneer in de auto de radio speelt en het is het nieuwsmoment of de televisie speelt en er wordt veel gezegd, dan zitten er precies een stel parkieten in mijn oor te fjieten... Hopelijk is 't morgen wat minder en vallen die parkieten van hun stokje :-P.

Goed, genoeg leesvoer gehad zeker?!
Ik sluit dan af met nog een fotootje van mijn litteken nu:



Nu .. nog even in mijn zetel flokken, rusten en mijn fancy batterijtjes opladen:


Sweet dreams! 
Liefs,
Kari






Geen opmerkingen:

Een reactie posten