woensdag 19 november 2014

dag 2 & 3

Vervolg op dag twee .. Gisteravond verliep nogal moeizaam.
Viel continu in (korte) slaap en kon me moeilijk concentreren, naar de avond toe besloot alles wat in mijn maag beland was er ook niet in te blijven en zo ging ik een iets minder 'vrolijke' nacht tegemoet.
Godzijdank was die enige verpleegster toch zo vriendelijk om mij iets te geven tegen de misselijkheid.

Deze ochtend kreeg ik het dan al bijna aan mijn tikker toen ze kwamen noteren wat ik morgen allemaal wou voor eten... Dacht al effe dat ik mijn eigen bed nog een dag langer ging moeten missen.
(Dat krijg je als je mij iets 'beloofd' hebt :-P)
Goed deze ochtend wakker geworden, iets gegeten (wat er ook in bleef zitten, gelukkig) en dan weer wat geslapen. Rond kwart voor 10 dan wakker geworden en de gordijnen opgedaan, toen kwam de verpleging aankloppen om te vragen of ik me naar de dokter wou begeven.
Toen kreeg ik wel even schrik gezien ik nog niet verder had gewandeld dan van het bed naar het toilet, gelukkig heeft ze iemand meegestuurd naar beneden.
De dokter was de vrolijkheid zelve, vind mezelf toch wel boffen met een arts als hem. Zo vriendelijk, begripvol en legt alles in normale mensentaal uit.

Hij heeft mijn fantastische bandana afgeknipt, mijn wonde wat afgeveegd en er een plakker opgelegd, al moest ik wel een hand helpen met mijn kop haar die in de weg zat :-P. Was zo opgelucht dat mijn geplet oor de weg naar vrijheid had gevonden!
Daarna mocht ik terug plaatsnemen aan zijn bureau en vertelde hij mij dat de operatie vrij vlot was verlopen, in iets minder dan drie uur was hij klaar. De CT-scan toonde aan dat de elektrode en de magneet op de juiste plek zitten en het implant bleek na de test ook prima te werken, allemaal goed nieuws dus.
Na blaadjes voor de thuisverpleging, medicatie en het werk te regelen mocht ik terug naar boven gaan, precies 'n oud dametje terug naar haar kamer. De verpleging vroeg of alle papieren geregeld waren en kwamen me dan zo'n kwartier later zeggen dat ik mocht vertrekken wanneer ik wilde.
En zo ging ik om 11u terug naar ons huisje .. oost west thuis best.. 40 minuten later de voordeur geopend en daar kwam madam wiebelstaartje (Blanche) al op me afgelopen om haar blijdschap met mammie & pappie te delen.

De frisse lucht had duidelijk deugd gedaan want de misselijkheid was voor een groot deel over. Toch voorzichtig geweest wat mijn middageten betrof want had geen zin meer in nog een kotspartij ;-).
De buurvrouw is ook even langs geweest om de sleutels terug te komen geven (ze waren zo lief geweest om in de drie dagen afwezigheid voor miss snurkgeweld te zorgen), dank u! Maar toen ze weg ging bleek toch dat ietwat langere gesprekken voorlopig wel nog wat vermoeiend blijven want toen heb ik weer iets van een uur en een half geslapen, thuisbezoek zal dus zeker nog moeten wachten tot na het weekend maar veronderstel dat jullie daar wel begrip voor zullen hebben.

Verder valt het qua pijn goed mee, af en toe steekt/klopt de wonde een beetje maar het blijft wel dragelijk. De misselijkheid blijft voorlopig ook weg dus ik houd hout vast dat het zo blijft. Mijn nek ziet aan de geopereerde kant wel rood en is wat stijf dus ik loop wat houterig rond te draaien en dus heeft Jelle veel plezier met mij 'n oud bommatje te noemen.


Ik blijf 't zeggen dat ik ongelooflijk dankbaar ben voor jullie berichtjes, smsen, telefoontjes, steun,.... Het laat me zeker niet onberoerd! In plaats dat ik bloemen krijg voor beterschap, zou ik beter aan iedereen bloemen sturen die met mij inzitten, echt oprecht: dank je wel!!






2 opmerkingen:

  1. Hey Kari,
    Ik wens je veel succes met je inplant en hoop dat je even goede of betere resultaten boekt als Laurien, en het mag gezegd worden, dan is wonderbaarlijk.

    Papa van Laurien

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt, Michel! Laurien is een groot voorbeeld voor me in dit proces!

      Verwijderen